Ο λογοκριμένος δίσκος της Αρλέτας...

    Ο πρώτος δίσκος στις 33 στροφές, της Αριάδνης-Νικολέτας Τσάπρα, γνωστής μας ως Αρλέτα, κυκλοφόρησε το 1966, από την Lyra του Αλέκου Πατσιφά, με κωδικό XLP 3223. Ο δίσκος περιέχει την μεγάλη της επιτυχία "Μια φορά θυμάμαι" σε μουσική του Γιάννη Σπανού και στίχους του Γιώργου Παπαστεφάνου (που τότε "υπέγραφε" τα τραγούδια που έγραφε ως Γ. Στεφάνου), αλλά και τραγούδια των Μαυρουδή, Χουλιαρά, Δασκαλόπουλου, Κακουλίδη κλπ. Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε : Νομίζουμε πως η Αρλέτα φέρνει κάτι εντελώς καινούργιο στο ελληνικό τραγούδι. Δεν είναι φυσικά, μόνο η φωνή της που είναι τόσο καινούργια-η φωνή παίζει άλλωστε μικρό ρόλο στο σημερινό τραγούδι. Είναι η προσωπικότητα της Αρλέτας που διαφέρει από ότι ως σήμερα έχουμε γνωρίσει στην Ελλάδα. Αυτή η προσωπικότητα της δίνει την δυνατότητα να ερμηνεύσει με τόσο καινούργιο τρόπο τα τόσο καινούργια τραγούδια αυτού του δίσκου. Η Αρλέτα, είναι όχι μόνο, πολύ καινούργια, είναι και πολύ νέα σε ηλικία και φυσικά, ένα πολύ νέο ΝΕΟ ΚΥΜΑ. 

    

Από το σημείωμα του οπισθόφυλλου καταλαβαίνουμε πόσο πολύ βασίστηκε και διαφήμισε η Lyra του Πατσιφά, το καινούριο που έφερνε το Νέο της Κύμα. Ο δίσκος όμως, σε αυτήν του τη δομή, δεν έμεινε πολύ στα ράφια των δισκοπωλείων. Αποσύρθηκε και κυκλοφόρησε ξανά, χωρίς τα τραγούδια "Κάποιες νύχτες" των Σπανού-Γεωργουσόπουλου και "Το λειβάδι" του Χουλιαρά, που την θέση τους πήραν "Τα πελαγίσια όνειρα" των Μαυρουδή-Χουλιαρά και "Η μέρα τελείωσε" του Χουλιαρά. Επίσης ο κωδικός στην ετικέτα του δίσκου έγινε XLP 3-3223. 

Το νόημα της λογοκρισίας, και γιατί "κόπηκαν" τα τραγούδια αυτά συγκεκριμένα, είναι τελείως παράλογο, αφού δεν έχουν άμεσα κατανοητό κάποιο πολιτικό σκοπό ή μήνυμα όπως ας πούμε τα τραγούδια του Θεοδωράκη, αλλά τι να πει κανείς για τον τρόπο που δούλευε η λογοκρισία γενικά στην χώρα, και κατά την διάρκεια της χούντας, αλλά και πριν και μετά... 

Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο. Οι δίσκοι και οι φωτογραφίες αυτών, είναι από την ιδιωτική συλλογή μου.

Ο Νίκος Τσέπερης σατιρίζει...(σατυρίζει).

   Η σάτιρα έβρισκε πάντα στο ελληνικό τραγούδι καταφύγιο, σε όλα τα είδη του, από το δημοτικό και το ρεμπέτικο, μέχρι το έντεχνο και το ροκ. Μπορεί να ήταν πολιτικού περιεχομένου, μπορεί κοινωνικού, σχολιάζοντας την καθημερίνοτητα, αλλά και σεξουαλικού. Στην ελληνική δισκογραφία ,περισσότερο τα χρόνια της μεταπολίτευσης αλλά και πριν, έχουμε αρκετά σατιρικά τραγούδια, από γνωστούς και επιτυχημένους μουσικούς και τραγουδιστές όπως ο Γιώργος Μπίλλης (δημοτικά), ο Ηλίας Μεγαλούδης, ο Φίλιος Φιλιππίδης, ο Γιάννης Μπουρνέλλης, ο Χάρρυ Κλυνν, ο Θέμης Ανδρεάδης, ο Γιάννης Λογοθέτης, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Δημήτρης Πουλικάκος, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο Τζίμης Πανούσης, ο Γιάννης Μηλιώκας κ.α.

   Τα σατιρικά του Νίκου Τσέπερη δεν έγιναν τόσο γνωστά, όπως και ο ίδιος, αν και τραγουδούσε πολλά χρόνια σε μαγαζιά, με ρεπερτόριο από καντάδες μέχρι λαϊκά. Δεν είναι τυχαίο ότι ψάχνοντας στο μουσικό κανάλι του διαδικτύου, βρήκα ελάχιστα τραγούδια του, σατιρικό δε κανένα.

    Ο δίσκος "Ο Νίκος Τσέπερης σατυρίζει", κυκλοφόρησε το 1972, από την Nina Records, με κωδικό NINA 469. Στο οπισθόφυλλο ο καλλιτέχνης γράφει : Ετόλμησα...είναι τώρα 30 χρόνια που τραγουδώ επαγγελματικά. Αθεράπευτα κυνηγός του ωραίου τραγουδιού, γνώστης κάθε είδους μουσικής, γεμάτος από τραγούδια ρομαντικά, παλιές καντάδες, λαϊκά, δημοτικά, κι' ένα ρεπερτόριο από τραγούδια που πάντα τραγουδώ σε κάθε μουσική εκδήλωση, ιδίως τις πρωινές ώρες. Παρουσιάζω σήμερα αυτόν τον δίσκο με τα σατυρικά τραγούδια-που τόσα χρόνια δεν είχα την τόλμη να ηχογραφήσω-με την μόνη φιλοδοξία να προσφέρω σε όλους αυτούς που με παρακίνησαν το ΧΙΟΥΜΟΡ και την ΣΑΤΥΡΑ που θα χαρίσουν σίγουρα αξέχαστες στιγμές στον κάθε ένα προσωπικά μα και σε κλειστές συγκεντρώσεις.

   Τα τραγούδια είναι όλα στην κατηγορία της σάτιρας σεξουαλικού περιεχομένου, τα περισσότερα πάνω σε γνωστές μελωδίες παλιών τραγουδιών.

   

    Δεν ξέρω αν γνώρισε τόση μεγάλη επιτυχία ο δίσκος αυτός, όπως αναφέρει στο οπισθόφυλλο του επόμενου του, πάλι από την Nina Records, με τίτλο "Νίκος Τσέπερης Σάτυρα Νο 2", και κωδικό Ν-621, αλλά ο δεύτερος είναι πολύ καλύτερος. Στο εξώφυλλο γράφει : Το περιεχόμενο του δίσκου αυτού είναι μια πολιτισμένη σάτυρα της καθημερινής ζωής. Είναι ένα δυνατό τονωτικό για να ξεφύγη κανείς από την καθημερινή ρουτίνα. Παραδίδω σήμερα τον δεύτερο μου αυτόν δίσκο στο εκλεκτό κοινό που ξέρει να εκτιμήση τα τραγούδια του είδους αυτού (και που δεν τους τρομάζει ο ρεαλισμός των) ιδιαίτερα δε στις γυναίκες για να...διαδοθή πιο γρήγορα κουτσομπολεύοντας...

 Το περιεχόμενο λίγο πολύ το ίδιο αλλά με ποιοτικότερο χιούμορ, με πρωταγωνιστές πάλι την χήρα, τους ποντικούς και τα γατάκια, και μία διασκευή της επιτυχίας του Βοσκόπουλου "Αγωνία" διασκεδαστικότατη (αγωνία έχει ο γέρος άμα ντρέπεται, και με χάπια διαρκώς να κοκορεύεται / αγωνία να πληρώσουμε τα τάξες μας, και τα λούσα που ζητούν οι καρακάξες μας).

    Υπάρχει και τρίτος δίσκος, με τίτλο "Ανώμαλες στιγμές", από την Nina Records πάλι, και κωδικό N-635, που είναι αφιερωμένος στις "αδερφές"...(όταν τον βρω θα βάλω και το εξώφυλλο).

Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο. Οι δίσκοι και οι φωτογραφίες αυτών, είναι από την ιδιωτική συλλογή μου.

Το Αντίο του Σάκη Παπανικολάου...

   Ένας δίσκος που έπεσα πρόσφατα πάνω του, Το "Αντίο" του Σάκη Παπανικολάου. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1979, από την Venus ( Venus-Tzina ΑΕΒΕ ), με κωδικό SV-17. Τα περισσότερα τραγούδια είναι γραμμένα από τον ίδιο, ενώ ενορχήστρωση έχει κάνει ο Χάρης Ανδρεάδης. Ο δίσκος αυτός έχει κυκλοφορήσει και στην Βουλγαρία! από την εταιρεία Balkanton, το 1980 με κωδικό BTA 10486, με περίπου ίδιο εξώφυλλο. 

   

   Τον τραγουδιστή-συνθέτη, με την όμορφη, μελωδική φωνή, τον γνώριζα από ένα 45άρι που έχω της Coronet, με κωδικό COR-015, που τραγουδάει το "Πάνω απ'όλα έχω τον Παναθηναικό", αλλά και ένα πραγματικά όμορφο τραγούδι που είχε γράψει και τραγούδησαν οι Dave Set το 1969, το "Όνειρο παλιό λησμονημένο", που αργότερα τραγούδησε και αυτός. Ψάχνοντας λίγο στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε αρκετές πληροφορίες για το καλλιτεχνικό του έργο, που ξεκινούν και σταματούν όμως πάνω κάτω, οι πιο σημαντικές, την διάρκεια της επταετίας της χούντας (κάποιος το συσχετίζει μάλιστα το γεγονός, δεν με ενδιαφέρει καθόλου)  :

- Εμφανίστηκε σε αρκετές ελληνικές ταινίες τραγουδώντας, όπως το 1967 στην γνωστή ταινία "Οι θαλασσιές οι χάντρες" με το "Φέρε μου την άνοιξη" του μεγάλου Μίμη Πλέσσα και στην ταινία Πειραιάς, ώρα 7:30 με το "Στον Πειραιά", το "Μια τσιγγάνα, δυο τσιγγάνες" και το "Μικρό στενό", το 1968 στην ταινία "Μείνε κοντά μου αγαπημένε" με το "Ένα τραγούδι θα σου θυμίσει" και "Του χωρισμού ο πόνος".

- Το 1966 είχε κυκλοφορήσει, από την Columbia, με την ορχήστρα του Σπύρου Πιπεράκη, τα τραγούδια "Είναι η νύχτα στα νερά της" και "Πρωί πρωί", που αργότερα τραγούδησε η Φλέρυ Νταντωνάκη σε δίσκο που κυκλοφόρησε το 1972 από την θυγατρική της Minos, την Margophone, έναν αξιόλογο και σπάνιο δίσκο (Φλέρυ δώδεκα τραγούδια του Γιώργου Ποταμιάνου).

- Τρίτο βραβείο το 1969 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το "Θα πάρω τ'άλλο τραίνο", που κυκλοφόρησε από την εταιρεία Βεντέττα σε 45άρι, με ένα ωραίο ασπρόμαυρο picture sleeve.

- Εκτός από το 45άρι που προανέφερα με το "Πάνω απ'όλα έχω τον Παναθηναικό", έχει τραγουδήσει μετά την επιτυχία του Παναθηναικού στο Γουέμπλευ, το τραγούδι που γράφτηκε από τον παίχτη τότε του Παναθηναικού και ορθοπεδικό, τον Φραγκίσκο Σούρπη, πάνω στην μουσική του "Obladi oblada" των Beatles  "Το Θούριο του Γουέμπλεϋ", με το συγκρότημα της εποχής The Bunions, το 1971, και κυκλοφόρησε από την Margophone σε 45άρι με κωδικό MARGO 6012 (από την άλλη μεριά έχει το "Wanted by the law" των Idols). Έχει τραγουδήσει και το "Θεέ μου σε ευχαριστώ" (που μ' έχεις κάνει Παναθηναικό), οπότε δεν είναι δύσκολο να κατάλάβουμε ποια ομάδα υποστήριζε.

Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο. Οι δίσκοι και οι φωτογραφίες αυτών, είναι από την ιδιωτική συλλογή μου.

Τα δάκρυα της Πόλυς Πάνου και το λάθος...

 Ένας δίσκος της Πολυτίμης Κολιοπάνου, γνωστής μας ως Πόλυ Πάνου, από την εταιρεία Nina Records.  Η Nina Records ιδρύθηκε στην Αμερική και αργότερα άνοιξε παράρτημα και στην Ελλάδα. Τα χρόνια που η Πόλυ Πάνου ταξίδεψε στην Αμερική (1959 και μετά) για να τραγουδήσει σε νυχτερινά μαγαζιά μαζί με τον Γιάννη Τατασόπουλο στο Σικάγο και στην Νέα Υόρκη, υπέγραψε και συμβόλαιο με την Nina Records, με αποτέλεσμα κάποια 45άρια δισκάκια αλλά και αυτόν τον δίσκο στις 33 στροφές, με τίτλο Τα δάκρυα (Tears), και κωδικό L-94 (η ελληνική έκδοση LP-94). Ο δίσκος κυκλοφόρησε μάλλον το 1967 και δεν εμφανίζεται στις λίστες με την δισκογραφία της Πόλυς Πάνου (στο διαδίκτυο τουλάχιστον), αφού αυτές ξεκινάνε με τον δίσκο Πάμε σε κέντρα κοσμικά του 1968 πάλι από την Nina Records με κωδικό LP-98 (μεγαλύτερος αριθμητικά κωδικός οπότε και μεταγενέστερος).

  Περιέχει τραγούδια από 45άρια, όπως, Τα δάκρυα του Γιώργου Ζαμπέτα που είχε τραγουδήσει και η Βίκυ Μοσχολιού, Ο αλήτης μου του Στέλιου Πελαγίδη (πρώτου άντρα της και συνιδρυτή της εταιρείας Βεντέττα με τον Πάνο Γαβαλά το 1966), και άλλα γνωστών συνθετών όπως του Δημήτρη Ευσταθίου, του Στέλιου Ζαφειρίου. Το σημείωμα με λίγα λόγια για την Πόλυ Πάνου στο οπισθόφυλλο το υπογράφει ο Jim Plavoukos ως musical director of Nina Record Co. Το εξώφυλλο του δίσκου και η ετικέττα της αμερικάνικης έκδοσης φάινονται παρακάτω. 

   

Η ελληνική έκδοση του δίσκου όμως έφερε ένα ωραίο λάθος στο τύπωμα, Όπως φάινεται στις φωτογραφίες παρακάτω, διαβάζουμε Τδ-αακρυα (Tears), δηλαδή μια αλλαγή θέσης του δέλτα με το άλφα. Δύο ελληνικούς δίσκους που έχω δει, έχουν το ίδιο λάθος, δεν ξέρω αν διορθώθηκε και ξανατυπώθηκε. Πάντως είναι ένας δύσκολος δίσκος με ή χωρίς το λάθος, με ενδιαφέρον μουσικό και συλλεκτικό...

Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο. Οι δίσκοι και οι φωτογραφίες αυτών, είναι από την ιδιωτική συλλογή μου.

Ο ομώνυμος του Στράτου...,

   Το 1971 κυκλοφόρησε ο ομώνυμος δίσκος του Στράτου Διονυσίου, από την His master's voice (Columbia), με κωδικό CSDG 48. Πολλοί τον παρουσιάζουν ως τον πρώτο δίσκο στις 33 στροφές του λαϊκού μας τραγουδιστή. Το εξώφυλλο φαίνεται παρακάτω, τυπωμένο από την εταιρεία Σπανούδη-Γεωργαντά Α.Ε.

Ένα χρόνο πριν, το 1970 είχε κυκλοφορήσει ο δίσκος Μαζί με τον Στράτο από την Columbia με κωδικό SCXG 63.  Όμως ο πρώτος πραγματικά, δίσκος στις 33 στροφές του Στράτου Διονυσίου, με ομώνυμο τίτλο, κυκλοφόρησε το 1969, από την His master;s voice (Columbia), και έχει κωδικό CSDG 38. Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο :  Ο Στράτος Διονυσίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη, στην πόλη που ρίζωσε και ανδρώθηκε το λαϊκό τραγούδι. Μετριόφρων και σεμνός τραγουδιστής δούλεψε και δουλεύει αθόρυβα το γνήσιο λαϊκό τραγούδι. Σήμερα ο Στράτος Διονυσίου έχει αναγνωρισθή σαν ο αυθεντικότερος ερμηνευτής του κλασικού λαϊκού τραγουδιού και κυρίως του ζεϊμπέκικου. Συνεργάσθηκε κατά καιρούς μ' όλους σχεδόν τους μεγάλους λαϊκούς συνθέτες και στο ρεπερτόριό του περιλαμβάνονται τραγούδια των που στην ζεστή βαθειά φωνή του Στράτου Διονυσίου βρήκαν έναν θαυμάσιο ερμηνευτή. Ο δίσκος περιλαμβάνει μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Στράτου Διονυσίου κι' ακόμα τραγούδια που πιστεύουμε ότι τον χαρακτηρίζουν. Πέρα απ' αυτά ο δίσκος περιέχει και μερικά καινούρια τραγούδια, που εσείς με τον τρόπο σας μας  υποδείξατε ότι δεν έπρεπε να λείψουν από τον μεγάλο δίσκο του Στράτου Διονυσίου.

Οι φωτογραφίες του σπάνιου αυτού πραγματικά δίσκου ακολουθούν.

Υγ. Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο.

Ο πρώτος δίσκος των Αδελφών Κατσάμπα.

   Ο πρώτος μου δίσκος. Από την εταιρεία Rca Victor, με κωδικό LPMG 29. Είναι ο πρώτος δίσκος των Αδελφών Κατσάμπα (Γιάννης και Γιώργος Κατσάμπας), στις 33 στροφές, με ημερομηνία έκδοσης το 1968. Είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό. οπότε και ακολούθησαν πάνω από 40 δίσκοι με ελληνικό ρεπερτόριο αλλά και με λατινοαμερικάνικα τραγούδια. 

 

LPMG 29