Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

Καισαριανή...

    Ένας δίσκος που κυκλοφόρησε το 1975, πέρασε απαρατήρητος, και δύσκολα θα τον συναντήσει κάποιος σήμερα, καθώς και στο διαδίκτυο εκτός από ένα-δύο τραγούδια στο youtube, δεν υπάρχει καμία άλλη πληροφορία.

   Κυκλοφόρησε από την DORA RECORDS, με κωδικό DR 2001, τίτλο Καισαριανή, σε μουσική-ενορχήστρωση του Γιώργου Γεωργιάδη και ποίηση του Γιώργη Σιδέρη. Το εξώφυλλο είναι έργο του ζωγράφου Τάκη Σιδέρη, ενώ τραγουδούν ο Γιώργος Γεωργιάδης, η Μαρούσα και ο Γιώργος Κακίτσης με τη χορωδία του. 

   Ο Γιώργος Γεωργιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς μικρασιάτες, μεγάλωσε στη Ν.Ιωνία. Εφοίτησε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών με δασκάλους την Ουρανία Οικονομίδου και την Κρηνιώ Καλομοίρη. Τελείωσε τις σπουδές του στο Όρφειο Αθηνών με δάσκαλο τον Τάσσο Βεάκη. Είναι γνωστός από πολλά συνθετικά του έργα και από τις εκπομπές "Ποίησις και Μελωδία". Κατά καιρούς έδωσε στο εξωτερικό συναυλίες με συνθετικά έργα του πούχαν θέμα την λευτεριά και την Ειρήνη. Το τελευταίο έργο "Καισαριανή" είναι αυτό που ξέχωρα αγάπησε και έδωσε μέχρι τον σήμερα καλλίτερο εαυτό του δείχνοντας τις ανυπέρβλητες μουσικοσυνθετικές του ικανότητες. 







Ο Γιώργης Σιδέρης γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1919 στη Μ. Ασία, πατρίδα του είναι η Σμύρνη. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και το διωγμό, η οικογένεια του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1942 οργανώθηκε και πάλαιψε στις γραμμές των Εθνικοαπελευθερωτικών Οργανώσεων ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Τα τραγούδια του Γιώργη Σιδέρη για την Καισαριανή είναι εμπνευσμένα από προσωπικές εμπειρίες και βιώματα. Τον Απρίλη του 1946 συννελήφθη και καταδικάστηκε στις σκηνοθετημένες δίκες για τους Αντιστασιακούς. Έμεινε στις φυλακές για 15 χρόνια και αποφυλακίστηκε το 1960. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στις φυλακές γράφει μελέτες, διηγήματα, νουβέλες, ποιήματα, εμπνευσμένα από τους αγώνες της Εθνικής αντίστασης κι απ' τη ζωή, τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις των αγωνιστών στις φυλακές και στα κρατητήρια. Ύστερα από διακοπή δέκα χρόνων, στα μέσα τυ 1972 συνεπαρμένος από την καινούργια σκλαβιά αρχίζει και ξαναγράφει. Μέσα σ' ένα χρόνο ετοιμάζει τη συλλογή ποιημάτων ¨Ασφόδελοι", ένα βιβλίο με αντιστασιακά διηγήματα "Πέρα από το ζόφο",, τη νουβέλα "Η Γιωργαλού", ένα τόμο με νέα και παλιά χρονογραφήματα "Σπίθες", και τη δεύτερη έκδοση της μελέτης "Φώτης Αγγουλές" (ήταν συγκρατούμενοι και φύλαξε τα περισσότερα ποιήματα του τραυματισμένου σοβαρά Αγγουλέ). Τα ποήματα του δίσκου είναι παρμένα από το "Ασφόδελοι" εκδόσεις Κέδρος 1975. (από το εξώφυλλο).






Ηρώισσα.

Καισαριανή Καισαριανή
εσύ του σκλάβου η ορμή
και του αντρειωμένου
τρόμος του τύραννου εσύ
βωμός τ' αποθαμένου

Καισαριανή Καισαριανή
σάλπισμα πρώτο της οργής
της λευτεριάς ήσουν μαμή
στα στενορύμια σου η θανή
μοσχοβολάει το γιασεμί.



                                



                                 

Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο. Οι δίσκοι και οι φωτογραφίες αυτών, είναι από την ιδιωτική συλλογή μου.



Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

Η Δανάη Καρά παίζει...

     Η Δανάη Καρά γεννήθηκε το 1953 στην Κωνσταντινούπολη. Αποφοίτησε από το Ωδείο Αθηνών με την τιμητική διάκριση «Χρυσό Μετάλλιο». Συνέχισε ανώτερες σπουδές στις Η.Π.Α. όπου πήρε το BACHELOR και MASTER'S DEGREE OF MUSIC στην JUILLARD SCHOOL της Νέας Υόρκης, στην τάξη του JACOB LATEINER. Στην ίδια σχολή δίδαξε σαν βοηθός καθηγητού.
    Είχε επιλεχθεί για την συμμετοχή και εκτέλεση έργων στις συναυλίες των σεμιναρίων της Μουσικής Ακαδημίας της Πράγας. Αφ' ότου έκανε το επαγγελματικό της ντεμπούτο σε ηλικία 16 χρονών, έχει εμφανίσεις στισ Η.Π.Α., Αυστρία, Ελλάδα, Ο.Δ. Γερμανίας, Μεξικό, Ελβετία, Γαλλία και στη Σοβιετική Ένωση. Έχει ηχογραφήσει για την ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση, ζωντανές αναμεταδόσεις στο Μπακού (Ε.Σ.Σ.Δ.) και στην Πόλη του Μεξικού.
    Το έντονο προσωπικό ύφος, η ορμητικότητα και ο οραματισμός είναι τα κυριώτερα χαρακτηριστικά των ερμηνειών της που έχει εξάρει ο διεθνής τύπος.


  Το παραπάνω είναι το σύντομο βιογραφικό της Δανάη Καρά, από το οπισθόφυλλο του δίσκου "Η Δανάη Καρά παίζει Έλληνες Συνθέτες", που κυκλοφόρησε το 1983 από την Philips, με κωδικό 6483 386. Η μεγάλη ελληνίδα σολίστ πιάνου κλασικής μουσικής σε αυτόν τον δίσκο παίζει έργα των Μανώλη Καλομοίρη, Γιάννη Κωνσταντινίδη, Μάνου Χατζιδάκι, Νίκου Σκαλκώτα και Μίκη Θεοδωράκη








     Τα "Πέντε Πρελούδια" (1939) αποτελούν αντιπροσωπευτικό έργο της Ελληνικής Εθνικής Μουσικής Σχολής, είναι του Μανώλη Καλομοίρη, κύριου εκπροσώπου της, με μουσικό ύφος που στηρίζεται στην βυζαντινή και δημοτική παράδοση, Ακολουθεί το έργο του Νίκου Σκαλώτα, ο «Ελληνικός δημοτικός χορός» (1940), και στην αντίθετη τάση στην ελληνική μουσική στην μεταπολεμική Ελλάδα, τα έργα των Γ. Κωνσταντινίδη (¨Οκτώ νησιώτικοι χοροί" 1954), Μ. Χατζιδάκι ("Για μια μικρή λευκή αχιβάδα" 1947) και Μ. Θεοδωράκη ("Μικρή σουίτα" 1955), που η χρήση του υλικού της λαικής παράδοσης συνταιριάζεται με μια απλότητα και καθαρότητα στη γραφή.






 
    Ο επόμενος της δίσκος κυκλοφόρησε πάλι από την Philips, "Η Δανάη Καρά παίζει Μίκη Θεοδωράκη-Manuel De Falla", το 1985, με κωδικό 826466-1. Γράφει η ίδια : Ένοιωσα φυσική την συνύπαρξη στο δίσκο αυτό του Μανουέλ ντα Φάγια και του Μίκη Θεοδωράκη, γιατί τους ενώνει η συγγένεια των παραδόσεων του μεσογειακού χώρου. Γιατί διάλεξαν τον ίδιο δρόμο, βλέποντας στην φολκλορική και λαική παράδοση του τόπου τους την δυνατότητα όπου έπρεπε να στηρίξουν την τέχνη τους και γιατί μέσα από την επιρροή της φολκλορικής αυτής παράδοσης, η αξιοσύνη τους,  μεταμόρφωσε την μουσική του χώρου τους.









     Για την Σονατίνα για πιάνο, που έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης για τον βιρτουόζο πιανίστα Γιώργο Χατζηνίκο, έχει πει ο ίδιος, πως έχει φοβερές τεχνικές δυσκολίες, για αυτό και οι εκτελέσεις του είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. Ο Manuel de Falla, ήταν μεγάλος Ισπανός συνθέτης του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, με το πρόσωπο του να εμφανίζεται τιμητικά σε χαρτονόμισμα της Ισπανίας (100 pesetas 1970). Ο χορός της φωτιάς (Danse rituelle du feu), μαγεύει και υπνωτίζει, και δικαίως θεωρείται από τα πιο δημοφιλή έργα της μουσικής του 20ου αιώνα.




( το Danse rituelle du feu δεν υπάρχει στο διαδίκτυο από την Δανάη Καρά, αλλά το ακούμε παρακάτω από την Alicia de Larrocha, μια θρύλο του πιάνου στην Ισπανία)





Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο. Οι δίσκοι και οι φωτογραφίες αυτών, είναι από την ιδιωτική συλλογή μου.



Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

Ο Μάνος και ο Μίκης διαφορετικοί...

    Αν προσπαθήσεις να καταγράψεις τους τραγουδιστές που έχουν τραγουδήσει τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη, η λίστα θα είναι ατελείωτη. Οι περισσότεροι πατάνε στην πρώτη εκτέλεση, λίγοι έχουν τολμήσει να τους «πειράξουν», κάποιες φορές με επιτυχία, συνήθως όμως το αποτέλεσμα είναι μέτριο. Και οι ίδιοι οι συνθέτες είχαν κοιτάξει κατα καιρούς παλιά τους τραγούδια από άλλη οπτική γωνία, είτε μουσικά είτε ερμηνευτικά ανάλογα με τις περιστάσεις και τις εμπνέυσεις που είχαν. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν προσπάθειες που έχουν γίνει από εκπρόσωπους της κλασικής-λυρικής σκηνής, αφού χρειάζεται προσαρμογή σε ένα άλλο είδος μουσικής, που δεν είναι εύκολο. Πιο γνωστές είναι του Μάριου Φραγκούλη, με το "Άξιον εστί" και την "Όμορφη πόλη" του Θεοδωράκη και το "Η εποχή της αγάπης" 1 και 2 σε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι. Εξαιρετική είναι και της ελληνίδας σοπράνο, Σόνιας Θεοδωρίδου, στο "Συναντά τον Μάνο Χατζιδάκι".

    

    Μία από τις πρώτες εκτελέσεις τραγουδιών των δύο μεγάλων συνθετών από τενόρο, ήταν του Μιχαήλ Θεοδώρε (Michael Theodore), που κυκλοφόρησε το 1968, με τίτλο "Theodore singt Theodorakis", από την εταιρεία δίσκων Finale. (στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το 1974 από την Finale Hellas με κωδικό F-1001 και τίτλο "Θεοδώρε τραγουδά Θεοδωράκη"). Στο οπισθόφυλλο του δίσκου υπάρχει ένα σύντομο βιογραφικό του τενόρου : Ο Μιχαήλ Θεοδώρε γεννήθηκε το 1939 στην Θεσσαλονίκη. Αρχικά σπούδασε μουσική στο Ωδείο της συμπρωτεύουσας έχοντας για καθηγητή τον μεγάλο τενόρο Κων. Λιόντα και εν συνεχεία για 11 ακόμα χρόνια στην Μουσική Ακαδημία της Βιέννης... καθώς και λίγα λόγια από τον Θεοδωράκη : Πρέπει να ομολογήσω ότι η ερμηνεία των τραγουδιών μου απ' τον Μιχαήλ Θεοδώρε με αφήνει εκστατικό. Ακούω τις απλές μελωδίες μου σαν κάτι το εξαιρετικά ευχάριστο. Οπωσδήποτε ο εκλεκτός αυτός τενόρος, που συνοδεύεται από μια υπέροχη μεγάλη ορχήστρα, παρουσιάζει το έργο μου, όπως δεν παρουσιάστηκε ποτέ μέχρι τώρα. Χαίρομαι που είναι Έλληνας και θα χαρώ περισσότερο αν μας δοθή η ευκαιρία να συνεργασθούμε και πάλι στην πατρίδα.

    Στον δίσκο εκτός από τα τραγούδια του Θεοδωράκη υπάρχουν και τέσσερα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι (Κουρασμένο παλληκάρι, Το φεγγάρι είναι κόκκινο, Ο Υμηττός, Τ'αστέρι του Βορηά).





    Μπορεί οι εκτελέσεις της Νάνας Μούσχουρη και Μαρίας Φαραντούρη να ακροβατούν μεταξύ έντεχνου και κλασικού, αλλά εδώ έχουμε μια καθαρά κλασική, λυρική ματιά, άρτια και επιβλητική.





    Αρκετά χρόνια μετά, το 1986, υπό την καθοδήγηση του Σταύρου Ξαρχάκου, μια μεγάλη ελληνίδα σοπράνο, η Αγνή Μπάλτσα, ηχογράφησε και κυκλοφόρησε σε Ελλάδα και εξωτερικό, τραγούδια των Χατζιδάκι-Θεοδωράκη.(και Τσιτσάνη-Ξαρχάκου). Στην Ελλάδα ο δίσκος είχε τον τίτλο "Η Αγνη Μπάλτσα τραγουδά Χατζιδάκι-Θεοδωράκη-Ξαρχάκο-Τσιτσάνη", και κωδικό 419236-1 από την Deutsche Grammophon. Σόλο μπουζούκι παίζει ο μεγάλος Κώστας Παπαδόπουλος, ενώ ο Σταύρος Ξαρχάκος διευθύνει την Αθηναϊκή Πειραματική Ορχήστρα (στο οπισθόφυλλο με το τσιγάρο στο στόμα....). Στο σημείωμα του Ξαρχάκου στο εσωτερικό του βινυλίου διαβάζουμε μετά από μία σύντομη ιστορία της ελληνικής μουσικής : Διάλεξα και χρησιμοποίησα ότι καλύτερο υλικό πίστευα ότι θα μπορούσε να αποδώσει την αληθινότητα και συνέπεια αυτών των δημιουργών. Στο κρύσταλλο, στη γνώση και στην ευαισθησία της Αγνής Μπάλτσα, στις χορδές του Κώστα Παπαδόπουλου, στην απόδοση των υπόλοιπων μουσικών της ορχήστρας πρόσθεσα και την δική μου προσωπική αντίληψη χωρίς όμως να προδίδω την έμπνευση των μεγάλων συναδέλφων μου. Ο Κώστας Παπαδόπουλος με μια δουλειά κέντημα έδειξε την αξία του μουσικού οργάνου που λέγεται μπουζούκι, έδειξε γιατί ο λαός μας αγάπησε τον ευαίσθητο και αισθαντικό ήχο του. Η Αγνή Μπάλτσα με τη σπάνια μουσικότητα και ευαισθησία της οδηγήθηκε με ασφάλεια σ'ένα άλλο μουσικό μονοπάτι και απόδωσε ακόμη και τα πιο ανεπαίσθητα ηχοχρώματα. Θέλω να τονίσω κάτι που πιστεύω βαθειά: δεν υπάρχουν λαϊκοί, δημοτικοί ή κλασικοί τραγουδιστές. Υπάρχουν μόνο μεγάλοι και μικροί καλλιτέχνες. Η Αγνή Μπάλτσα είναι μέγιστη στο είδος της και πιστεύω ότι ένας μεγάλος ερμηνευτής είναι ταυτόχρονα και μεγάλος λαϊκός ραψωδός.







    Ο δίσκος είναι ένα κόσμημα πραγματικά, η σοπράνο μας, απογειώνει τα ήδη μεγάλα τραγούδια των συνθετών, και τα ταξιδεύει σε διαφορετικούς μουσικούς ουρανούς, ενώ για το παίξιμο του Κώστα Παπαδόπουλου στο μπουζούκι, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά λόγια, έχει παίξει δίπλα σε όλους τους μεγάλους έλληνες συνθέτες, με όλους τους μεγάλους ρεμπέτες (Βαμβακάρη, Τσιτσάνη, Μπαγιαντέρα), και η δεξιοτεχνία του αποτελεί σημείο αναφοράς στο κόσμο του μπουζουκιού.







Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο. Οι δίσκοι και οι φωτογραφίες αυτών, είναι από την ιδιωτική συλλογή μου.





Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

Η Τζένη, η Αλίκη και ο λαός...

    Οι δύο ελληνίδες σταρ του ελληνικού κινηματογράφου, εκτός της μεγάλης επιτυχίας στο πανί και στο σανίδι, είχαν και έντονη παρουσία στην ελληνική δισκογραφία.

   Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ηχογράφησε σε 45άρια πολλά από τα τραγούδια που ερμήνευσε στις ταινίες που πρωταγωνίστησε, τραγούδια όπως "Ρίκο-Ρίκοκο", "Έχω ένα μυστικό", "Τράβα μπρος", "Υπομονή", και πολλά άλλα.  Σε δίσκους 33 στροφών είχε συμμετοχή σε soundtrack ταινιών, όπως "Το πιο λαμπρό αστέρι", "Η αρχόντισα και ο αλήτης", αλλά και σε προσωπικούς δίσκους συνθετών, όπως "Η Επιστροφή" του Μάνου Χατζιδάκι, που τραγουδάει με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, ¨το Δεσποινάκι.



    Η Τζένη Καρέζη, με σαφώς μικρότερη παρουσία δισκογραφικά (ποσοτικά και όχι ποιοτικά, που κατα την άποψη μου υπερέχει ξεκάθαρα), είχε συνεργαστεί με όλους τους μεγάλους συνθέτες της ελληνικής μουσικής, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο και Πλέσσα. Τραγουδάει στον δίσκο των Θεοδωράκη-Καμπανέλλη "Η γειτονιά των αγγέλων" από το ομώνυμο θεατρικό, με τον Κούρκουλο, το "Από το παράθυρό σου", αλλά και στα "Κόκκινα φανάρια" του Ξαρχάκου, το "Ούτε ένα ευχαριστώ".




   Τις χρονιές 1973-75, πριν και μετά την πτώση της χούντας, που το τραγούδι, αλλά και το θέατρο, χρησιμοποιήθηκαν έντονα για να περάσουν πολιτικά μηνύματα, και να μιλήσουν για την ανάγκη για ελευθερία και ισότητα, και οι δύο ελληνίδες ηθοποιοί, πρωταγωνίστησαν σε θεατρικά έργα πολιτικού περιεχομένου, που κυκλοφόρησαν και σε δίσκους 33 στροφών.

  Την αρχή έκανε η Τζένη Καρέζη, τέλη του 1973, με το πολυσυζητημένο "Το μεγάλο μας τσίρκο", των Καμπανέλλη-Ξαρχάκου, που τραγουδούσε ο Νίκος Ξυλούρης. Η παράσταση σηκώθηκε στο Αθήναιον, σε σκηνοθεσία Καζάκου, ενώ έπαιζε και ο Παπαγιαννόπουλος (έκανε τον Κολοκοτρώνη), Γνώρισε τεράστια επιτυχία, κατέβηκε πολλές φορές από την χούντα, η Καρέζη φυλακίστηκε αρκετές μέρες, αλλά συνέχισε να παίζει και να αφυπνίζει τον λαό, με τα συνθήματα "Ψωμί, παιδεία, ελευθερία" και "Φωνή λαού, οργή θεού", να εμφανίζονται πρώτα στο έργο. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από την Columbia το 1974, με κωδικό SCXG 118-119 (2J 154-70118/9), διπλός, και με bonus, ένα 45άρι ως επίλογο.






    Ο Νίκος Ξυλούρης κλέβει την παράσταση με τον μοναδικό τρόπο που ερμηνεύει ενώ η Τζένη Καρέζη τον συνοδεύει με αρκετή επιτυχία.





    Την επόμενη χρονιά, 1974-75, στο θέατρο Αλίκη, παίζεται το θεατρικό έργο του Γ. Ρούσσου, "Μαντώ Μαυρογένους", με πρωταγωνιστές την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Μάνο Κατράκη. Την μουσική στον δίσκο που κυκλοφορεί τον Δεκέμβρη του 1974 ως ¨Προδομένος λαός" και κωδικό MSM 224 από την Minos, γράφει ο Μίκης Θεοδωράκης και τους στίχους ο Βαγγέλης Γκούφας. Τραγουδούν εκτός από τους πρωταγωνιστές της παράστασης, και η Χάρις Αλεξίου, ο Κώστας Σμοκοβίτης αλλά και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, με την πρώτη του εμφάνιση σε δίσκο 33 στροφών.





 
   Η Αλίκη ξεφεύγει από τα κινηματογραφικά της τραγούδια, και τραγουδά πιο μεστά, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με τις εξαιρετικές ερμηνείες του Παπ/νου και του Σμοκοβίτη, που εντυπωσιάζουν. (ο Θεοδωράκης έχει μιλήσει ιδιαιτέρως κολακευτικά για την ερμηνεία του Σμοκοβίτη στο "Βογγά το κάστρο τ' Αναπλιού").




- Πηγή: Ogdoo.gr - http://www.ogdoo.gr/diskografia/diskoi-pou-den-ksexasa/prodomenos-laos-diskos-epikairos-oso-pot

 
   Την επόμενη χρονιά ο Θεοδωράκης, γράφει μουσική στο έργο του Καμπανέλλη (είχαν συνεργαστεί ξανά με επιτυχία στην Γειτονιά των αγγέλων και το Μαουτχάουζεν) , "Ο εχθρός λαός", που παίζεται στο Αθήναιον, σε σκηνοθεσία Καζάκου, με τους Τζένη Καρέζη, Κώστα Καζάκο, Πάνο Μιχαλόπουλο, Σπύρο Καλογήρου, και στο τραγούδι τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Ο δίσκος κυκλοφορεί το 1975 από την Minos με κωδικό MSM 247.








    Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με την Τζένη Καρέζη, στο "Ο αδελφός τον αδελφό", δένουν φωνητικά, και βγάζουν ασπροπρόσωπο τον εχθρό λαό....





Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο. Οι δίσκοι και οι φωτογραφίες αυτών, είναι από την ιδιωτική συλλογή μου.




Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015

Τα οπερετικά εξώφυλλα του Νίκου Χατζηαποστόλου...

    Ο Νίκος Χατζηαποστόλου ήταν μια αξέχαστη φυσιογνωμία της ελληνικής μουσικής, μουσουργός και βαθύφωνος. Ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη της μουσικής, από την οπερέτα (μαζί με τον Θεόφραστο Σακελλαρίδη θεωρούνται βασικοί εκπρόσωποι) και την καντάδα, ως τα συναυλιακά τραγούδια και την εκκλησιαστική μουσική. Έγραψε πάνω από 40 οπερέτες και 500 τραγούδια και αυτοτελείς συνθέσεις. Αν και πέθανε το 1941, στην ελληνική δισκογραφία, η μουσική του δεν υπάρχει μόνο σε δίσκους γραμμοφώνου, αλλά και σε 45άρια και σε δίσκους 33 στροφών. Αυτό δείχνει την διαχρονικότητα των μελωδιών του, που αντέχουν στον χρόνο. Στην Πλάκα έχει στηθεί προτομή του.


    Η πιο γνωστή οπερέτα του είναι "Οι Απάχηδες των Αθηνών" (1921), που έχει γυριστεί και σε ταινία δύο φορές, την πρώτη βουβή το 1930 με την μουσική να παίζει μέσω ενός γραμμοφώνου, την δεύτερη το 1950 με πρωταγωνιστές τους Α.Καλουτά, Λ. Κωνσταντάρα, Ντ. Ηλιόπουλο, Μ. Φωτόπουλο και τον Αιμ Βεάκη, ενώ έχει ανέβει πολλές φορές στο θέατρο (πρόσφατα στο θέατρο Κνωσσός στα τέλη του 2014). Σύζυγός του υπήρξε η σοπράνο Μίνα Κυριακού και γιος τους ο Ανδρέας Χατζηαποστόλου που συνέχισε το έργο του , και ενορχήστρωσε πολλά από τα αφιερώματα που έγιναν για αυτόν. Στους περισσότερους δίσκους με τα έργα του, στο εξώφυλλο υπάρχει μόνο το πορτραίτο του. 







   Στους υπόλοιπους όμως το εξώφυλλο είναι πραγματικά εντυπωσιακό, και να μην τον ξέρεις, σε αναγκάζει να απλώσεις το χέρι να το κοιτάξεις...Έντονα χρώματα, κομψές φιγούρες εποχής, που με τίποτα δεν σε παραπέμπουν σε ελληνικό δίσκο ελαφρού τραγουδιού ή οπερέτας. 


    "Η πρώτη αγάπη δεν λησμονιέται" κυκλοφόρησε από την Columbia (EMI) με κωδικό 33GSX 23, και περιέχει μερικά από τα αγαπημένα τραγούδια των έργων του, "Απάχηδες των Αθηνών", "Το κορίτσι της γειτονιάς", Η γυναίκα του δρόμου", ¨Η πρώτη αγάπη". Τραγουδούν οι σολίστ της Λυρικής Σκηνής, η υψίφωνος (σοπράνο) Λέλα Ζωγράφου και ο Μιχάλης Χελιώτης, Την ορχήστρα διευθύνει ο μαέστρος του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) Τότης Καραλίβανος





   
    Ο ίδιος δίσκος το 1973, επανεκδόθηκε με τίτλο "Στο πέρασμα του χρόνου" από την Regal (EMI) και κωδικό SREG 2143, την ίδια λίστα τραγουδιών, αλλά διαφορετικό εξώφυλλο. 







   "Η γυναίκα του δρόμου" κυκλοφόρησε σε δίσκο 33 στροφών, το 1970 από την Odeon με κωδικό OMCG 72. Είναι η γνωστή οπερέτα του, με διευθυντή ορχήστρας τον γιο του Ανδρέα Χατζηαποστόλου, και τραγουδούν ο Σώτος Παναγόπουλος, η Άννα Διαμαντοπούλου και ο βαρύτονος Ανδρέας Λαζάρου. Το εξώφυλλο όπως φαίνεται κάτω αριστερά στο εμπροσθόφυλλο, είναι σύνθεση του Μάριου Αγγελόπουλου (1970) γνωστού ζωγράφου (και σκηνοθέτης, ενδυματολόγος, σκιτσογράφος, λογοτέχνης, ποιητής, φιλοτελιστής μέχρι και δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων...).







    Εκτός από το αισθητικό του θέματος, τα τραγούδια αυτού του μεγάλου Έλληνα συνθέτη, έχουν κερδίσει την θέση τους στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, την οποία υπηρέτησε με μανία ("πολεμούσε κάθε ξένη επίδραση στην τέχνη των ήχων και έδωσε στις δικές του συνθέσεις ένα χρώμα ελληνικά και μάλιστα Αθηναϊκό"), και αξίζει να ακούγεται μέχρι και σήμερα...












Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο. Οι δίσκοι και οι φωτογραφίες αυτών, είναι από την ιδιωτική συλλογή μου.



   

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Ο λογοκριμένος δίσκος της Αρλέτας...

    Ο πρώτος δίσκος στις 33 στροφές, της Αριάδνης-Νικολέτας Τσάπρα, γνωστής μας ως Αρλέτα, κυκλοφόρησε το 1966, από την Lyra του Αλέκου Πατσιφά, με κωδικό XLP 3223. Ο δίσκος περιέχει την μεγάλη της επιτυχία "Μια φορά θυμάμαι" σε μουσική του Γιάννη Σπανού και στίχους του Γιώργου Παπαστεφάνου (που τότε "υπέγραφε" τα τραγούδια που έγραφε ως Γ. Στεφάνου), αλλά και τραγούδια των Μαυρουδή, Χουλιαρά, Δασκαλόπουλου, Κακουλίδη κλπ. Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε : Νομίζουμε πως η Αρλέτα φέρνει κάτι εντελώς καινούργιο στο ελληνικό τραγούδι. Δεν είναι φυσικά, μόνο η φωνή της που είναι τόσο καινούργια-η φωνή παίζει άλλωστε μικρό ρόλο στο σημερινό τραγούδι. Είναι η προσωπικότητα της Αρλέτας που διαφέρει από ότι ως σήμερα έχουμε γνωρίσει στην Ελλάδα. Αυτή η προσωπικότητα της δίνει την δυνατότητα να ερμηνεύσει με τόσο καινούργιο τρόπο τα τόσο καινούργια τραγούδια αυτού του δίσκου. Η Αρλέτα, είναι όχι μόνο, πολύ καινούργια, είναι και πολύ νέα σε ηλικία και φυσικά, ένα πολύ νέο ΝΕΟ ΚΥΜΑ. 






    
Από το σημείωμα του οπισθόφυλλου καταλαβαίνουμε πόσο πολύ βασίστηκε και διαφήμισε η Lyra του Πατσιφά, το καινούριο που έφερνε το Νέο της Κύμα. Ο δίσκος όμως, σε αυτήν του τη δομή, δεν έμεινε πολύ στα ράφια των δισκοπωλείων. Αποσύρθηκε και κυκλοφόρησε ξανά, χωρίς τα τραγούδια "Κάποιες νύχτες" των Σπανού-Γεωργουσόπουλου και "Το λειβάδι" του Χουλιαρά, που την θέση τους πήραν "Τα πελαγίσια όνειρα" των Μαυρουδή-Χουλιαρά και "Η μέρα τελείωσε" του Χουλιαρά. Επίσης ο κωδικός στην ετικέτα του δίσκου έγινε XLP 3-3223. 







Το νόημα της λογοκρισίας, και γιατί "κόπηκαν" τα τραγούδια αυτά συγκεκριμένα, είναι τελείως παράλογο, αφού δεν έχουν άμεσα κατανοητό κάποιο πολιτικό σκοπό ή μήνυμα όπως ας πούμε τα τραγούδια του Θεοδωράκη, αλλά τι να πει κανείς για τον τρόπο που δούλευε η λογοκρισία γενικά στην χώρα, και κατά την διάρκεια της χούντας, αλλά και πριν και μετά... 









Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο. Οι δίσκοι και οι φωτογραφίες αυτών, είναι από την ιδιωτική συλλογή μου.



Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Ο Νίκος Τσέπερης σατιρίζει...(σατυρίζει).

   Η σάτιρα έβρισκε πάντα στο ελληνικό τραγούδι καταφύγιο, σε όλα τα είδη του, από το δημοτικό και το ρεμπέτικο, μέχρι το έντεχνο και το ροκ. Μπορεί να ήταν πολιτικού περιεχομένου, μπορεί κοινωνικού, σχολιάζοντας την καθημερίνοτητα, αλλά και σεξουαλικού. Στην ελληνική δισκογραφία ,περισσότερο τα χρόνια της μεταπολίτευσης αλλά και πριν, έχουμε αρκετά σατιρικά τραγούδια, από γνωστούς και επιτυχημένους μουσικούς και τραγουδιστές όπως ο Γιώργος Μπίλλης (δημοτικά), ο Ηλίας Μεγαλούδης, ο Φίλιος Φιλιππίδης, ο Γιάννης Μπουρνέλλης, ο Χάρρυ Κλυνν, ο Θέμης Ανδρεάδης, ο Γιάννης Λογοθέτης, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Δημήτρης Πουλικάκος, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο Τζίμης Πανούσης, ο Γιάννης Μηλιώκας κ.α.

   Τα σατιρικά του Νίκου Τσέπερη δεν έγιναν τόσο γνωστά, όπως και ο ίδιος, αν και τραγουδούσε πολλά χρόνια σε μαγαζιά, με ρεπερτόριο από καντάδες μέχρι λαϊκά. Δεν είναι τυχαίο ότι ψάχνοντας στο μουσικό κανάλι του διαδικτύου, βρήκα ελάχιστα τραγούδια του, σατιρικό δε κανένα.

    Ο δίσκος "Ο Νίκος Τσέπερης σατυρίζει", κυκλοφόρησε το 1972, από την Nina Records, με κωδικό NINA 469. Στο οπισθόφυλλο ο καλλιτέχνης γράφει : Ετόλμησα...είναι τώρα 30 χρόνια που τραγουδώ επαγγελματικά. Αθεράπευτα κυνηγός του ωραίου τραγουδιού, γνώστης κάθε είδους μουσικής, γεμάτος από τραγούδια ρομαντικά, παλιές καντάδες, λαϊκά, δημοτικά, κι' ένα ρεπερτόριο από τραγούδια που πάντα τραγουδώ σε κάθε μουσική εκδήλωση, ιδίως τις πρωινές ώρες. Παρουσιάζω σήμερα αυτόν τον δίσκο με τα σατυρικά τραγούδια-που τόσα χρόνια δεν είχα την τόλμη να ηχογραφήσω-με την μόνη φιλοδοξία να προσφέρω σε όλους αυτούς που με παρακίνησαν το ΧΙΟΥΜΟΡ και την ΣΑΤΥΡΑ που θα χαρίσουν σίγουρα αξέχαστες στιγμές στον κάθε ένα προσωπικά μα και σε κλειστές συγκεντρώσεις.

   Τα τραγούδια είναι όλα στην κατηγορία της σάτιρας σεξουαλικού περιεχομένου, τα περισσότερα πάνω σε γνωστές μελωδίες παλιών τραγουδιών.




   

    Δεν ξέρω αν γνώρισε τόση μεγάλη επιτυχία ο δίσκος αυτός, όπως αναφέρει στο οπισθόφυλλο του επόμενου του, πάλι από την Nina Records, με τίτλο "Νίκος Τσέπερης Σάτυρα Νο 2", και κωδικό Ν-621, αλλά ο δεύτερος είναι πολύ καλύτερος. Στο εξώφυλλο γράφει : Το περιεχόμενο του δίσκου αυτού είναι μια πολιτισμένη σάτυρα της καθημερινής ζωής. Είναι ένα δυνατό τονωτικό για να ξεφύγη κανείς από την καθημερινή ρουτίνα. Παραδίδω σήμερα τον δεύτερο μου αυτόν δίσκο στο εκλεκτό κοινό που ξέρει να εκτιμήση τα τραγούδια του είδους αυτού (και που δεν τους τρομάζει ο ρεαλισμός των) ιδιαίτερα δε στις γυναίκες για να...διαδοθή πιο γρήγορα κουτσομπολεύοντας...

 Το περιεχόμενο λίγο πολύ το ίδιο αλλά με ποιοτικότερο χιούμορ, με πρωταγωνιστές πάλι την χήρα, τους ποντικούς και τα γατάκια, και μία διασκευή της επιτυχίας του Βοσκόπουλου "Αγωνία" διασκεδαστικότατη (αγωνία έχει ο γέρος άμα ντρέπεται, και με χάπια διαρκώς να κοκορεύεται / αγωνία να πληρώσουμε τα τάξες μας, και τα λούσα που ζητούν οι καρακάξες μας).






    Υπάρχει και τρίτος δίσκος, με τίτλο "Ανώμαλες στιγμές", από την Nina Records πάλι, και κωδικό N-635, που είναι αφιερωμένος στις "αδερφές"...(όταν τον βρω θα βάλω και το εξώφυλλο).


Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο. Οι δίσκοι και οι φωτογραφίες αυτών, είναι από την ιδιωτική συλλογή μου.


Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Το Αντίο του Σάκη Παπανικολάου...

   Ένας δίσκος που έπεσα πρόσφατα πάνω του, Το "Αντίο" του Σάκη Παπανικολάου. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1979, από την Venus ( Venus-Tzina ΑΕΒΕ ), με κωδικό SV-17. Τα περισσότερα τραγούδια είναι γραμμένα από τον ίδιο, ενώ ενορχήστρωση έχει κάνει ο Χάρης Ανδρεάδης. Ο δίσκος αυτός έχει κυκλοφορήσει και στην Βουλγαρία! από την εταιρεία Balkanton, το 1980 με κωδικό BTA 10486, με περίπου ίδιο εξώφυλλο. 





   

   Τον τραγουδιστή-συνθέτη, με την όμορφη, μελωδική φωνή, τον γνώριζα από ένα 45άρι που έχω της Coronet, με κωδικό COR-015, που τραγουδάει το "Πάνω απ'όλα έχω τον Παναθηναικό", αλλά και ένα πραγματικά όμορφο τραγούδι που είχε γράψει και τραγούδησαν οι Dave Set το 1969, το "Όνειρο παλιό λησμονημένο", που αργότερα τραγούδησε και αυτός. Ψάχνοντας λίγο στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε αρκετές πληροφορίες για το καλλιτεχνικό του έργο, που ξεκινούν και σταματούν όμως πάνω κάτω, οι πιο σημαντικές, την διάρκεια της επταετίας της χούντας (κάποιος το συσχετίζει μάλιστα το γεγονός, δεν με ενδιαφέρει καθόλου)  :

- Εμφανίστηκε σε αρκετές ελληνικές ταινίες τραγουδώντας, όπως το 1967 στην γνωστή ταινία "Οι θαλασσιές οι χάντρες" με το "Φέρε μου την άνοιξη" του μεγάλου Μίμη Πλέσσα και στην ταινία Πειραιάς, ώρα 7:30 με το "Στον Πειραιά", το "Μια τσιγγάνα, δυο τσιγγάνες" και το "Μικρό στενό", το 1968 στην ταινία "Μείνε κοντά μου αγαπημένε" με το "Ένα τραγούδι θα σου θυμίσει" και "Του χωρισμού ο πόνος".




- Το 1966 είχε κυκλοφορήσει, από την Columbia, με την ορχήστρα του Σπύρου Πιπεράκη, τα τραγούδια "Είναι η νύχτα στα νερά της" και "Πρωί πρωί", που αργότερα τραγούδησε η Φλέρυ Νταντωνάκη σε δίσκο που κυκλοφόρησε το 1972 από την θυγατρική της Minos, την Margophone, έναν αξιόλογο και σπάνιο δίσκο (Φλέρυ δώδεκα τραγούδια του Γιώργου Ποταμιάνου).




- Τρίτο βραβείο το 1969 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το "Θα πάρω τ'άλλο τραίνο", που κυκλοφόρησε από την εταιρεία Βεντέττα σε 45άρι, με ένα ωραίο ασπρόμαυρο picture sleeve.




- Εκτός από το 45άρι που προανέφερα με το "Πάνω απ'όλα έχω τον Παναθηναικό", έχει τραγουδήσει μετά την επιτυχία του Παναθηναικού στο Γουέμπλευ, το τραγούδι που γράφτηκε από τον παίχτη τότε του Παναθηναικού και ορθοπεδικό, τον Φραγκίσκο Σούρπη, πάνω στην μουσική του "Obladi oblada" των Beatles  "Το Θούριο του Γουέμπλεϋ", με το συγκρότημα της εποχής The Bunions, το 1971, και κυκλοφόρησε από την Margophone σε 45άρι με κωδικό MARGO 6012 (από την άλλη μεριά έχει το "Wanted by the law" των Idols). Έχει τραγουδήσει και το "Θεέ μου σε ευχαριστώ" (που μ' έχεις κάνει Παναθηναικό), οπότε δεν είναι δύσκολο να κατάλάβουμε ποια ομάδα υποστήριζε.





Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο. Οι δίσκοι και οι φωτογραφίες αυτών, είναι από την ιδιωτική συλλογή μου.