Η Δανάη Καρά γεννήθηκε το 1953 στην Κωνσταντινούπολη. Αποφοίτησε από το Ωδείο Αθηνών με την τιμητική διάκριση «Χρυσό Μετάλλιο». Συνέχισε ανώτερες σπουδές στις Η.Π.Α. όπου πήρε το BACHELOR και MASTER'S DEGREE OF MUSIC στην JUILLARD SCHOOL της Νέας Υόρκης, στην τάξη του JACOB LATEINER. Στην ίδια σχολή δίδαξε σαν βοηθός καθηγητού.
Είχε επιλεχθεί για την συμμετοχή και εκτέλεση έργων στις συναυλίες των σεμιναρίων της Μουσικής Ακαδημίας της Πράγας. Αφ' ότου έκανε το επαγγελματικό της ντεμπούτο σε ηλικία 16 χρονών, έχει εμφανίσεις στισ Η.Π.Α., Αυστρία, Ελλάδα, Ο.Δ. Γερμανίας, Μεξικό, Ελβετία, Γαλλία και στη Σοβιετική Ένωση. Έχει ηχογραφήσει για την ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση, ζωντανές αναμεταδόσεις στο Μπακού (Ε.Σ.Σ.Δ.) και στην Πόλη του Μεξικού.
Το έντονο προσωπικό ύφος, η ορμητικότητα και ο οραματισμός είναι τα κυριώτερα χαρακτηριστικά των ερμηνειών της που έχει εξάρει ο διεθνής τύπος.
Το παραπάνω είναι το σύντομο βιογραφικό της Δανάη Καρά, από το οπισθόφυλλο του δίσκου "Η Δανάη Καρά παίζει Έλληνες Συνθέτες", που κυκλοφόρησε το 1983 από την Philips, με κωδικό 6483 386. Η μεγάλη ελληνίδα σολίστ πιάνου κλασικής μουσικής σε αυτόν τον δίσκο παίζει έργα των Μανώλη Καλομοίρη, Γιάννη Κωνσταντινίδη, Μάνου Χατζιδάκι, Νίκου Σκαλκώτα και Μίκη Θεοδωράκη.
Τα "Πέντε Πρελούδια" (1939) αποτελούν αντιπροσωπευτικό έργο της Ελληνικής Εθνικής Μουσικής Σχολής, είναι του Μανώλη Καλομοίρη, κύριου εκπροσώπου της, με μουσικό ύφος που στηρίζεται στην βυζαντινή και δημοτική παράδοση, Ακολουθεί το έργο του Νίκου Σκαλώτα, ο «Ελληνικός δημοτικός χορός» (1940), και στην αντίθετη τάση στην ελληνική μουσική στην μεταπολεμική Ελλάδα, τα έργα των Γ. Κωνσταντινίδη (¨Οκτώ νησιώτικοι χοροί" 1954), Μ. Χατζιδάκι ("Για μια μικρή λευκή αχιβάδα" 1947) και Μ. Θεοδωράκη ("Μικρή σουίτα" 1955), που η χρήση του υλικού της λαικής παράδοσης συνταιριάζεται με μια απλότητα και καθαρότητα στη γραφή.
Ο επόμενος της δίσκος κυκλοφόρησε πάλι από την Philips, "Η Δανάη Καρά παίζει Μίκη Θεοδωράκη-Manuel De Falla", το 1985, με κωδικό 826466-1. Γράφει η ίδια : Ένοιωσα φυσική την συνύπαρξη στο δίσκο αυτό του Μανουέλ ντα Φάγια και του Μίκη Θεοδωράκη, γιατί τους ενώνει η συγγένεια των παραδόσεων του μεσογειακού χώρου. Γιατί διάλεξαν τον ίδιο δρόμο, βλέποντας στην φολκλορική και λαική παράδοση του τόπου τους την δυνατότητα όπου έπρεπε να στηρίξουν την τέχνη τους και γιατί μέσα από την επιρροή της φολκλορικής αυτής παράδοσης, η αξιοσύνη τους, μεταμόρφωσε την μουσική του χώρου τους.
Για την Σονατίνα για πιάνο, που έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης για τον βιρτουόζο πιανίστα Γιώργο Χατζηνίκο, έχει πει ο ίδιος, πως έχει φοβερές τεχνικές δυσκολίες, για αυτό και οι εκτελέσεις του είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. Ο Manuel de Falla, ήταν μεγάλος Ισπανός συνθέτης του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, με το πρόσωπο του να εμφανίζεται τιμητικά σε χαρτονόμισμα της Ισπανίας (100 pesetas 1970). Ο χορός της φωτιάς (Danse rituelle du feu), μαγεύει και υπνωτίζει, και δικαίως θεωρείται από τα πιο δημοφιλή έργα της μουσικής του 20ου αιώνα.
( το Danse rituelle du feu δεν υπάρχει στο διαδίκτυο από την Δανάη Καρά, αλλά το ακούμε παρακάτω από την Alicia de Larrocha, μια θρύλο του πιάνου στην Ισπανία)
Ο επόμενος της δίσκος κυκλοφόρησε πάλι από την Philips, "Η Δανάη Καρά παίζει Μίκη Θεοδωράκη-Manuel De Falla", το 1985, με κωδικό 826466-1. Γράφει η ίδια : Ένοιωσα φυσική την συνύπαρξη στο δίσκο αυτό του Μανουέλ ντα Φάγια και του Μίκη Θεοδωράκη, γιατί τους ενώνει η συγγένεια των παραδόσεων του μεσογειακού χώρου. Γιατί διάλεξαν τον ίδιο δρόμο, βλέποντας στην φολκλορική και λαική παράδοση του τόπου τους την δυνατότητα όπου έπρεπε να στηρίξουν την τέχνη τους και γιατί μέσα από την επιρροή της φολκλορικής αυτής παράδοσης, η αξιοσύνη τους, μεταμόρφωσε την μουσική του χώρου τους.
Για την Σονατίνα για πιάνο, που έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης για τον βιρτουόζο πιανίστα Γιώργο Χατζηνίκο, έχει πει ο ίδιος, πως έχει φοβερές τεχνικές δυσκολίες, για αυτό και οι εκτελέσεις του είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. Ο Manuel de Falla, ήταν μεγάλος Ισπανός συνθέτης του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, με το πρόσωπο του να εμφανίζεται τιμητικά σε χαρτονόμισμα της Ισπανίας (100 pesetas 1970). Ο χορός της φωτιάς (Danse rituelle du feu), μαγεύει και υπνωτίζει, και δικαίως θεωρείται από τα πιο δημοφιλή έργα της μουσικής του 20ου αιώνα.
( το Danse rituelle du feu δεν υπάρχει στο διαδίκτυο από την Δανάη Καρά, αλλά το ακούμε παρακάτω από την Alicia de Larrocha, μια θρύλο του πιάνου στην Ισπανία)
Οποιοδήποτε σχόλιο, προς συμπλήρωση του άρθρου ή προς διόρθωση του, ευπρόσδεκτο. Οι δίσκοι και οι φωτογραφίες αυτών, είναι από την ιδιωτική συλλογή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου